ممنوعیت فعالیت آنروا؛ برشی از الگوی سیاسی‌سازی کمک‌های بشردوستانه

خبرگزاری میزان – کنست رژیم صهیونیستی به‌تازگی با تصویب ۲ لایحه به ممنوعیت فعالیت آژانس امدادرسانی و کاریابی سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی (آنروا) در اراضی اشغالی رای داد؛ ممنوعیتی که در چارچوب یک الگوی گسترده‌تر، احتمالا زندگی میلیون‌ها فلسطینی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

۲ لایحه تصویب شده در کنست نه فقط فعالیت آنروا در اراضی اشغالی را ممنوع می‌کنند، بلکه هرگونه ارتباط مقام‌های صهیونیست با این آژانس امدادرسانی سازمان ملل را غیرقانونی اعلام کرده است.

آنروا چیست؟

آژانس امدادرسانی و کاریابی سازمان ملل برای آوارگان فلسطینی UNRWA (آنروا) ۲ سال پس از اخراج حدود ۷۵۰ هزار فلسطینی از خانه‌های خود در ماه‌های منتهی به تاسیس جعلی رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ فعال شد.

پیش از ایجاد آنروا، سازمان‌های بین‌المللی و محلی به آوارگان فلسطینی خدمات‌رسانی می‌کردند؛ فقر شدید و وضعیت وخیم فراگیر در اردوگاه‌های آوارگان فلسطینی در نهایت مجمع عمومی سازمان ملل را به سمت ایجاد آنروا در سال ۱۹۴۹ سوق داد و حتی رژیم صهیونیستی نیز به تشکیل این آژانس رای مثبت داد.

از آن زمان تاکنون، آنروا ماموریت خود را در پنج حوزه از جمله آموزش، بهداشت و زیرساخت انجام داده و نیاز‌های غذایی، مراقبت‌های پزشکی، تحصیلی و در برخی موارد مسکن را برای ۶ میلیون فلسطینی آواره در اردن، سوریه، لبنان، کرانه باختری و غزه فراهم کرده است.

آنروا که از زمان تاسیس در معرض تندباد‌های سیاسی قرار داشته، در انجام وظایف سیاسی و امنیتی خود با محدودیت‌های مهم و گسترده‌ای مواجه شده است.

آوارگی دسته جمعی فلسطینی‌ها معروف به نکبت پیش از تصویب کنوانسیون پناهندگان در سال ۱۹۵۱ رخ داد؛ این کنوانسیون پناهندگان را به‌عنوان هر کسی که به دلیل رویداد‌هایی که پیش از ۱ ژانویه ۱۹۵۱ (۱۱ دی ۱۳۲۹) در اروپا رخ داده است، تعریف می‌کند؛ با وجود پروتکل ۱۹۶۷ که این تعریف را در سراسر جهان گسترش داد، فلسطینی‌ها هنوز از سیستم بین‌المللی اولیه حمایت از پناهندگان مستثنی هستند.

در حالی که آنروا مسئول ارائه خدمات به آوارگان فلسطینی است، سازمان ملل در سال ۱۹۴۸ کمیسیون مصالحه سازمان ملل را برای فلسطین ایجاد کرد تا به دنبال راه‌حل سیاسی بلندمدت جهت تسهیل بازگرداندن، اسکان مجدد و توانبخشی اقتصادی و اجتماعی و پرداخت غرامت به آوارگان فلسطینی باشد.

در نتیجه، آنروا ماموریتی برای ایجاد راه‌حل‌های بادوام سنتی موجود در دیگر موقعیت‌های پناهندگی را ندارد و کمیسیون مصالحه که فقط برای چند سال فعال بود، به نفع فرآیند‌های صلح با میانجی‌گری آمریکا کنار گذاشته شد.

اعلام رسمی ممنوعیت فعالیت آنروا ازسوی رژیم صهیونیستی

وزارت خارجه رژیم صهیونیستی، دوشنبه، ۱۴ آبان در بیانیه‌ای اعلام کرد که لغو توافقنامه سال ۱۹۶۷ برای تسهیل کار آنروا را به فیلمون یانگ، رئیس مجمع عمومی سازمان ملل اطلاع داده است.

رژیم صهیونیستی با انتشار بیانیه‌ای ضمن اعلام این خبر، مدعی شد: آنروا بخشی از مشکل در نوار غزه است و بخشی از راه‌حل نیست؛ اسرائیل به همکاری با شرکای بین‌المللی ازجمله دیگر آژانس‌های امدادی سازمان ملل برای اطمینان از تسهیل کمک‌های بشردوستانه به غیرنظامیان غزه ادامه می‌دهد و انتظار دارد که سازمان ملل در این تلاش‌ها همکاری کند.

در حالی که گروه‌های امدادی هشدار داده‌اند که قانون ممنوعیت فعالیت آنروا در اراضی اشغالی مصوب کنست رژیم صهیونیستی می‌تواند کار آنروا را به‌شدت مختل کند و موانع بیشتری برای رسیدگی به یک بحران انسانی شدید در غزه ایجاد کند، یسرائیل کاتز، وزیر خارجه رژیم صهیونیستی مدعی شد که در حال حاضر فقط ۱۳ درصد کمک‌ها به غزه از طریق آنروا انجام می‌شود و نبودن جایگزین برای آنروا یک توهم است.

• بیشتر بخوانید:
• پیامد‌های حقوقی ممنوعیت فعالیت آنروا برای رژیم صهیونیستی و آمریکا
• تیغ ۲ لبه حمله به سازمان ملل؛ تضعیف یک نهاد بین‌المللی و تشدید انزوای رژیم صهیونیستی

جنگ رژیم صهیونیستی علیه آنروا

اگرچه تاریخ آغاز جنگ رژیم صهیونیستی علیه آنروا به سال جعل این رژیم در اراضی فلسطینی و آغاز فعالیت آن در اوایل سال ۱۹۵۰ بازمی‌گردد، اما کارزار ضربه زدن، بی‌اعتبارسازی و اتهام‌زنی رژیم صهیونیستی به آنروا پس از آغاز جنگ این رژیم علیه غزه در هفتم اکتبر ۲۰۲۳ (۱۵ مهر ۱۴۰۲) تشدید شد.

با تشدید کارزار یادشده و اتهام‌زنی‌های پرتکرار اما بی سند رژیم صهیونیستی به آنروا، حامیان غربی رژیم صهیونیستی و در راس آن‌ها آمریکا، اقدام به قطع کمک‌های مالی به این آژانس سازمان ملل کردند؛ این در حالی است که رژیم صهیونیستی مدرکی برای ادعای خود درباره ارتباط مقاومت فلسطین و آنروا ارائه نکرد و احتمالا به همین دلیل شماری از کشور‌های یادشده پس از چند ماه، ارائه کمک به آنروا را از سرگرفتند.

سیاسی‌سازی فعالیت آنروا

کمک به آوارگان و پناهجویان و به‌طور کلی کمک‌رسانی بشردوستانه از لحاظ نظری به معنای بی‌طرفی است، اما واقعیت امر نشان می‌دهد که تامین بودجه چنین کمک‌هایی اساسا آن‌ها را تبدیل به ابزاری در سیاست خارجی می‌کند که به موجب آن تامین‌کنندگان بودجه امتیاز‌هایی را برای خود قائل شده و دریافت می‌کنند و دیگر کشور‌ها را هدف اقدام‌های تنبیهی قرار می‌دهند.

این یک واقعیت انکارناپذیر است که کمک به آوارگان و پناهجویان در دهه‌های اخیر به یک موضوع سیاسی تبدیل شده است؛ رژیم صهیونیستی نیز در بیش از هفت دهه گذشته برخوردی سیاسی با آنروا به‌عنوان ستوان فقرات امدادرسانی به آوارگان فلسطینی داشته و این آژانس سازمان ملل را هدف قرار داده است.

تصویب قانون ممنوعیت فعالیت آنروا در کنست رژیم صهیونیستی، سیاسی‌کاری این رژیم علیه آژانس امدادرسانی سازمان ملل را یک گام جلوتر برد؛ ممنوعیت فعالیت آنروا ازسوی رژیم صهیونیستی با الگوی گسترده‌تری از سیاسی کردن کمک به آوارگان فلسطینی تطابق دارد.

اگرچه رژیم صهیونیستی دوشنبه، ۱۴ آبان ۱۴۰۲ طی نامه‌ای به سازمان ملل، لغو توافقنامه مربوط به فعالیت آنروا را اعلام کرد، اما قانون یادشده سه ماه پس از تصویب آغاز می‌شود.

در حالی که رژیم صهیونیستی همواره آنروا را هدف کارزار بی‌اعتبارسازی و اتهام‌زنی خود قرار داده است، این آزانس سازمان ملل با بودجه بین‌المللی سالانه میلیون دلار از هزینه‌های رژیم صهیونیستی به‌عنوان قدرت اشغالگر موظف به تامین نیاز‌های فلسطینی‌ها، کاسته است.

اگرچه اتهام‌زنی‌های مداوم رژیم صهیونیستی به آنروا در برهه‌های زمانی مختلف مانند ۲۰۲۴ و ۱۹۷۰ سبب قطع بودجه این آژانس سازمان ملل از سوی برخی از کشور‌ها به‌ویژه آمریکا شد، آنروا همواره خود را پایبند به انتشار سالانه اسامی کارکنان خود دانسته است.

دولت دونالد ترامپ در سال ۲۰۱۸، کمک به آنروا را با هدف اعمال فشار سیاسی بر فلسطینی‌ها جهت پذیرش شرایط رژیم صهیونیستی قطع کرد.

ممنوعیت فعالیت آنروا در اراضی اشغالی به چه معناست؟

اجرایی شدن قانون ممنوعیت فعالیت آنروا در اراضی اشغالی به شدت بر توانایی این آژانس سازمان ملل در خدمت‌رسانی به آوارگان فلسطینی که در اراضی اشغالی زندگی می‌کنند، تاثیر می‌گذارد؛ غزه بیش از دیگر اراضی فلسطینی از اجرای قانون یادشده تاثیر می‌پذیرد.

ازجمله پیامد‌های ممنوعیت فعالیت آنروا می‌توان به وخامت اوضاع معیشت، سلامت، توزیع کمک‌های غذایی و تحصیل فلسطینی‌ها اشاره کرد؛ ضمن اینکه کارزار‌های واکسیسناسیون نیز از این ممنوعیت به‌صورت جدی آسیب می‌بینند.

آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل در این باره، گفت که ممنوعیت آنروا فاجعه در فاجعه است.

وزیران خارجه کانادا، استرالیا، فرانسه، آلمان، ژاپن، کره جنوبی و انگلیس هم با انتشار بیانیه‌ای مشترک استدلال کردند که ممنوعیت فعالیت آنروا «پیامد‌های مخربی بر وضعیت انسانی به‌ویژه در شمال غزه که در حال حاضر بحرانی و به سرعت رو به وخامت است، خواهد داشت».

گزارش‌هایی مبنی بر برنامه‌های رژیم صهیونیستی برای جایگزینی آنروا با پیمانکاران امنیتی خصوصی برای در اختیار گرفتن توزیع کمک‌ها در غزه که در واقع اردوگاه‌های اسارت هستند، منتشر شده است؛ این گزارش‌ها به‌شدت نگران‌کننده هستند، زیرا برخلاف آنروا پیمانکاران خصوصی تجربه کمی در ارائه کمک‌ها دارند و به اصول بشردوستانه بی‌طرفی یا استقلال تعهدی ندارند.

در عین حال، ممنوعیت فعالیت آنروا ازسوی رژیم صهیونیستی می‌تواند به‌طور ناخواسته، آمریکا را مجبور به تعلیق انتقال سلاح به اراضی اشغالی کند؛ چرا که یک قانون در آمریکا ایجاب می‌کند که انتقال تسلیحات به بازیگر مانع ارسال کمک‌های بشردوستانه این کشور باید متوقف شود. 

متیو میلر، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا پیش از تصویب قانون ممنوعیت فعالیت آنروا در کنست رژیم صهیونیستی هشدار داد که تصویب این قانون می‌تواند پیامد‌هایی تحت قوانین و سیاست آمریکا داشته باشد؛ در عین حال، ۲ آژانس دولتی آمریکا پیشتر به دولت بایدن هشدار داده بودند که رژیم صهیونیستی مانع کمک‌رسانی به غزه می‌شود، اما انتقال تسلیحات آمریکایی به اراضی اشغالی بی‌وقفه ادامه دارد.

انتهای پیام/